Cybercrime

Wat is cybercrime?

Uitlegfilmpje

Computercriminaliteit, ook wel cybercrime genoemd, is een vorm van criminaliteit waarbij informatie- en communicatietechnologie (ICT) als instrument en doelwit wordt gebruikt. Computerchips zijn te vinden in de meeste telefoons en bankkaarten, en er kan mee geknoeid worden door cyberdieven. Cybercriminaliteit kan mogelijk gevolgen hebben voor bedrijfssystemen, nieuwe auto's en chipkaarten. Cybercriminelen gebruiken gespecialiseerde hardware en software om hun misdaden uit te voeren. De politie zet daarom moderne methoden en tactieken in om cybercriminaliteit op te sporen. Terrorisme, fraude en kinderpornografie zijn voorbeelden van computercriminaliteit, die sinds de jaren tachtig in opkomst is vanwege de vooruitgang op het gebied van communicatie en informatietechnologie. De lidstaten van de Raad van Europa, evenals de Verenigde Staten, Canada, Japan en Zuid-Afrika, hebben in 2001 het zogenaamde Cybercrime-verdrag of het verdrag inzake computercriminaliteit ondertekend. Computercriminaliteit, in de breedste definitie, verwijst naar misdaden waarbij computers of netwerken betrokken zijn.

In de beperkte betekenis verwijst computercriminaliteit naar misdrijven die niet kunnen worden gepleegd zonder het gebruik van computers of netwerken. De rol van computers of netwerken is een onderdeel van het misdrijf in brede zin. De keerzijde is dat omdat ze met een computer zijn gedaan, alle soorten 'gewone' delicten per ongeluk van toepassing zijn. Inbreken in een computernetwerk vereist het gebruik van ICT; zonder computers en netwerken is dit onmogelijk. Het verstoren van de functionaliteit van een computer of het verwijderen van elektronische gegevens worden beide beschouwd als computercriminaliteit. Er zijn veel verschillende soorten computercriminaliteit. Deze varianten worden vaak voorafgegaan door het woord 'cyber' of de letter 'e', zoals bij cyberpesten of e-fraude.

1. Computervredebreuk. Dat is de juridische omschrijving van hacken.
2. Het kopiëren van vertrouwelijke gegevens
3. Illegaal computerdata aanpassen of verwijderen
4. Illegaal computersystemen uitzetten of blokkeren. dit word bijvoorbeeld gedaan met ransomware waar in een andere dia meer over word vertelt.
5. Virussen rondsturen naar andere mensen
6. Fraude plegen door middel van een man-in-the-middle-aanval. Hier word in een andere dia meer over verteld.
7. Bedreigen van mensen via whatsapp, instagram, facebook, mail etc….
8. Door middel van helpdeskfraude. Helpdeskfraude is het voordoen als helpdesk om vervolgens toegang te krijgen in een software bedrijf.

Je hebt ook manieren om jezelf tegen deze vormen van computercriminaliteit te beschermen zoals? • Je kan de juiste software gebruiken en als het echt nodig is een virusscanner downloaden. Een virusscanner is een programma software die naar virussen zoekt ze blokkeert en verwijdert. Let er wel op dat jee goede virusscanner download want het kan ook zijn dat je een virus download. • Je kan een spamfilter of een firewall downloaden. Een spamfilter is een software die bijvoorbeeld reclames video etc. . de spamfilter doorzoekt het en als het onnodig is het verwijderd. Een firewall is systeem die je software beschermt van buitenaf. • Je kan je computer regelmatig updaten. Bijvoorbeeld via een Windows update. • Je kan ook controleren of bestanden wel 100% betrouwbaar zijn voordat je ze download. Dit soort bestanden kunnen spyware bevatten. Spyware is de naam voor een computer programma die je persoonlijke gegevens opslaat en ze doorstuurt naar externe partijen.

Het Nederlandse statuut computercriminaliteit is in de jaren tachtig vastgesteld en is sindsdien meerdere keren herzien.

1. Het Wetboek van Strafvordering werd versterkt met bevoegdheden op het gebied van onderzoek naar geautomatiseerde werken, en specifieke strafrechtelijke bepalingen, zoals computerinbraak,
   werden in het Wetboek van Strafrecht ingevoerd met de goedkeuring van de Wet Computercriminaliteit, die op 1 maart van kracht werd in 1993.
2. De eerste aanbevelingen om de oude wet te hervormen werden gedaan in 1998, maar de implementatie van de veranderingen liet lang op zich wachten. De Tweede Kamer ontving in 1999 een wetsvoorstel Computercriminaliteit II, met veel herzieningen en uitbreidingen.
3. Nederland ondertekende het verdrag op 23 november 2001, keurde het goed op 16 november 2006 en trad in werking op 1 maart 2007. Gelijktijdig met dit wetsvoorstel werd een wetsvoorstel ter uitvoering van de verdragsbepalingen ingediend in de Tweede Kamer op 22 maart 2005,
   als een memorandum van wijziging van de Computer Crime II Bill, en was gebaseerd op een eerder ontwerpvoorstel tot wijziging van het Cybercrimeverdrag van februari 2004. Het werd op 30 mei 2006 door de Senaat aangenomen en in van kracht op 1 september 2006, met uitzondering van één artikel.

Hieronder staat nog een klein filmpje voor extra uitleg, let op de video is gemaakt in het Engels en heeft geen ondertiteling naar het Nederlands.

Terug naar boven